De volgende tekst is een vertaalde versie van het artikel van Martin Hooss, dat oorspronkelijk is gepubliceerd in The Objective Standard en vertaald is door Anis Benhayyoun.
Oorspronkelijke bron: https://theobjectivestandard.com/2021/08/ayn-rands-american-morality/.
De Amerikaanse stichters hebben het geweldigste land ter wereld geschapen. De Verenigde Staten is het enige land in de geschiedenis dat is gebaseerd op het beginsel van de individuele rechten - het idee dat het leven van ieder individu aan hem toebehoort (het recht op leven), dat hij vrij moet zijn om te handelen naar zijn eigen inzicht (vrijheid), om de doelen en waarden van zijn keuze na te streven ( het nastreven van geluk), om het product van zijn inspanning te behouden en te gebruiken (eigendom), en om zijn ideeën te uiten ongeacht wat iemand ervan vindt of ervan denkt (vrijheid van meningsuiting).
Hoewel Amerika aanvankelijk toestond dat de slavernij bleef bestaan, erkenden de Amerikanen steeds meer dat deze in strijd was met het beginsel van de individuele rechten en vochten zij uiteindelijk een bloedige burgeroorlog om de slavernij af te schaffen. De kracht van dit beginsel was opmerkelijk. Na verloop van tijd hielp het steeds meer Amerikanen in te zien dat zwarte mensen, vrouwen, homoseksuelen en mensen van alle rangen en standen dezelfde rechten hebben en dat de regering ieders recht in gelijke mate zou moeten beschermen.
Toegegeven, de rechten van Amerikanen - vooral van industriëlen, bedrijfseigenaars en rijken - worden vandaag niet volledig erkend of beschermd. Mededing wetten, vergunningswetten, vermogenswinstbelasting, door de overheid onder dwang gefinancierde scholen en vele andere schendingen van rechten zijn nog steeds aan de orde van de dag. Maar zelfs met deze problemen is Amerika, in verhouding tot de rest van de wereld, een baken van vrijheid en mogelijkheden.
Sommige mensen vinden dit feit niet leuk. Zelfs nu buitenlanders met geïmproviseerde vlotten door met haaien geteisterde wateren peddelen om naar Amerika te komen, beweren zogenaamde "social justice warriors", aanhangers van de "critical race theory" en anderen van het steeds erger wordende politieke links dat de Verenigde Staten fundamenteel onrechtvaardig, systematisch racistisch en slecht zijn omdat ze kapitalistisch zijn.
Hoewel deze beweringen aantoonbaar onjuist zijn, winnen ze aan aanhang, worden ze op steeds meer scholen onderwezen en ondermijnen ze het vertrouwen van goede mensen in het Amerikaanse exceptionalisme. Als deze trend doorzet, kunnen deze ideeën het land van de vrijheid vernietigen.
Een van de belangrijkste redenen waarom linkse mensen kunnen wegkomen met het verspreiden van dergelijke ideeën is dat Amerikanen over het algemeen niet begrijpen wat de morele basis is van individuele rechten of waarom de Amerikaanse manier van leven moreel goed is.1
Gelukkig heeft de in Rusland geboren Amerikaanse filosofe Ayn Rand deze belangrijke waarheden geïdentificeerd. Het zijn aspecten van haar moraliteit, die zij de Objectivistische ethiek noemde.
In de mate dat wij Amerikanen Rand's moraliteit gaan begrijpen en deze integreren met de politieke ideeën van de stichters en een goed begrip van de geschiedenis krijgen, zullen we beter uitgerust zijn om Amerika te verdedigen, om op de Amerikaanse manier te leven en om de leugens te weerleggen die vijanden van Amerika vertellen in hun poging om dit grootse land te vernietigen.
Rand's moraliteit is rijk, en mijn doel hier is slechts om enkele van de belangrijkste punten aan te geven, aangezien zij betrekking hebben op de Amerikaanse stichting en de Amerikaanse manier van leven.
Rand verschafte een seculier, op bewijs gebaseerd fundament voor het principe van individuele rechten. Dit is een enorme aanwinst voor de Amerikanen. Hoewel de stichters Amerika hebben geschapen met het idee dat rechten vanzelfsprekend of door God gegeven zijn, wordt geen van beide aannames ondersteund door bewijs. Daarom hebben filosofen en politieke theoretici het idee van onvervreemdbare rechten vanaf het allereerste begin tot op de dag van vandaag bespot als "onzin op stelten", "sterk beweerd, maar nooit bewezen," en zonder "vaststaande en begrijpelijke betekenis. "2 Het gebrek aan bewijs voor het bestaan van rechten heeft velen ervan overtuigd dat "geloof erin hetzelfde is als geloof in heksen en unicorns. "3 Rechten die zonder bewijs worden beweerd, kunnen niet rationeel worden verdedigd.
Rand toonde echter aan dat rechten op bewijs gebaseerde abstracte principes zijn - principes die zijn afgeleid van observaties en integraties van de feitelijke vereisten van het menselijk leven in een sociale context.4
Haar basisidee is dat de mens in essentie overleeft door middel van de rede: het vermogen dat werkt door middel van perceptuele observatie, conceptuele integratie en logica. We gebruiken de rede om te ontdekken wat dingen zijn, welke eigenschappen ze hebben, en hoe we ze kunnen gebruiken om ons leven te ondersteunen en te verbeteren. Mensen gebruikten de rede bijvoorbeeld om te leren over planten, de bodem, de beginselen van de landbouw en hoe voedsel te produceren; over wol, zijde, hoe weefgetouwen te maken en hoe kleding te produceren; over de beginselen van scheikunde en biologie en hoe medicijnen te produceren en operaties uit te voeren; enzovoort. De rede is ons middel om de wereld, onszelf en onze behoeften te begrijpen.
Maar de rede alleen is niet voldoende om het menselijk leven in stand te houden en te bevorderen. Om te leven moeten we ook handelen volgens ons rationele oordeel. En de enige manier waarop iemand - ook een regering - ons kan weerhouden om te handelen in overeenstemming met ons oordeel is door middel van fysiek geweld (d.w.z. dwang).
Als een regering je dwingt je zaak te sluiten of te stoppen met het bekritiseren van de regering - of als ze je verbiedt een bepaald salaris voor werk aan te bieden of te accepteren of seks te hebben met je geliefde - dan kun je niet volledig naar je eigen oordeel handelen. Fysiek geweld dat tegen een mens wordt gebruikt, weerhoudt hem ervan te handelen in overeenstemming met zijn fundamentele middelen van bestaan: het oordeel van zijn geest.
Natuurlijk, dwang komt in gradaties, en de gradaties zijn belangrijk. Maar elke mate van dwang die tegen een mens wordt gebruikt, weerhoudt hem ervan in die mate naar zijn oordeel te handelen. Als de regering je door het hoofd schiet, is dat een extreme vorm van geweld, en het weerhoud je ervan om naar je eigen inzicht te handelen. Als de regering je in een goelag gooit, is dat een iets mindere mate van geweld, die je er bijna volledig van weerhoudt naar je eigen oordeel te handelen. Als de regering uw bedrijf in beslag neemt of u dwingt het te sluiten, is dat nog steeds een mindere mate van dwang, maar het weerhoudt u ervan te handelen naar uw eigen oordeel met betrekking tot uw bedrijf. En als de overheid u dwingt te betalen voor de medische zorg van iemand anders, is dat nog steeds minder dwang, maar het weerhoudt u ervan dat deel van uw geld te gebruiken in overeenstemming met uw oordeel.5
Voor zover fysiek geweld tegen een mens wordt gebruikt, weerhoudt het hem ervan te handelen in overeenstemming met zijn fundamentele middelen van bestaan: het oordeel van zijn verstand. Het weerhoudt hem ervan een volledig menselijk leven te leiden. Dit is de reden waarom slavernij moreel verkeerd is. Het is waarom alle mindere gradaties van het gebruik van fysiek geweld tegen mensen moreel verkeerd zijn. Het is de op bewijs gebaseerde reden waarom het initiëren van fysiek geweld tegen welk menselijk wezen dan ook moreel verkeerd is.
In Rand's moraliteit geeft deze op bewijs gebaseerde waarheid aanleiding tot het principe van individuele rechten: Opdat mensen volledig als mensen kunnen leven, moeten zij volledig vrij zijn om te handelen volgens hun eigen oordeel - zolang zij geen fysiek geweld gebruiken tegen andere mensen.
Omdat Rand's theorie van rechten gebaseerd is op bewijs, is het rationeel begrijpelijk en verdedigbaar. Het grondvest voor Amerikaanse oorspronkelijke grondbeginsel op de waarneembare werkelijkheid - feiten die we kunnen zien. En het stelt ons in staat de basis van rechten uit te leggen aan anderen die bereid zijn na te denken.
Nauw verbonden met het principe van individuele rechten is het concept van individualisme, een andere hoeksteen van Rand's moraliteit.
Rand zag alle mensen als individuen - ieder met zijn eigen geest, zijn eigen lichaam, zijn eigen leven. Zij zag dat ieder individu het vermogen heeft om voor zichzelf te denken, zijn waarden en daden te kiezen, en zijn eigen karakter te vormen. Zij verwierp ten stelligste het idee dat iemands ideeën, waarden of karakter bepaald worden door een groep waartoe hij zogenaamd behoort, of dat nu een ras, klasse, geslacht of ander collectief is.
Rand beschouwde alle vormen van collectivisme als monsterlijk. Met betrekking tot racisme - de vorm van collectivisme die bepaalde "intellectuelen" in Amerika tegenwoordig propageren - schreef zij:
“Racisme is de laagste, meest primitieve vorm van collectivisme. Het is het idee dat morele, sociale of politieke betekenis toekent aan de genetische afstamming van een mens - het idee dat de intellectuele en karakterologische eigenschappen van een mens worden voortgebracht en overgedragen door zijn inwendige lichaamschemie. In de praktijk betekent dit dat een mens niet op zijn eigen karakter en daden moet worden beoordeeld, maar op de karakters en daden van een collectief van voorouders.
Racisme beweert dat de inhoud van de geest van een mens (niet zijn cognitieve vermogen, maar de inhoud ervan) erfelijk is; dat de overtuigingen, waarden en het karakter van een mens al voor zijn geboorte worden bepaald door fysieke factoren waarop hij geen invloed heeft. Dit is de holbewoner versie van de leer van aangeboren ideeën - of van geërfde kennis - die door de filosofie en de wetenschap grondig is weerlegd. Racisme is een doctrine van, door en voor bruten. Het is een versie van collectivisme van het boerenerf of van de veehouderij, passend bij een mentaliteit die onderscheid maakt tussen verschillende dierenrassen, maar niet tussen dieren en mensen.” 6
De hedendaagse nieuwerwetse racisten - de zelfbenoemde "antiracisten" - hebben nog minder excuus dan racisten uit het verleden om deze holbewoner filosofie te omhelzen. En Amerikanen mogen deze bruten geen minuut laten wegkomen met de onzin dat hun oproep tot het gebruik van fysiek geweld tegen bepaalde individuen gerechtvaardigd is in naam van de verdediging van minderheden. Zoals Rand schreef: "De kleinste minderheid op aarde is het individu. Zij die individuele rechten ontkennen, kunnen niet beweren verdedigers van minderheden te zijn." 7
Rand's moraliteit doet veel meer dan individuele rechten te gronden en individualisme hoog te houden. Het biedt ook een principiële leidraad om bedachtzaam te leven en voortdurend te streven naar het verbeteren van je leven en het bereiken van het grootst mogelijke geluk: Met andere woorden, het biedt een leidraad om op de Amerikaanse manier te leven.
Rand was van mening dat de vereisten van het menselijk leven de standaard van morele waarde vormen - de standaard aan de hand waarvan we kunnen bepalen wat goed of slecht is, goed of fout, wat we wel of niet zouden moeten doen. Dit sluit perfect aan bij het feit dat het recht op leven het primaire recht is. Evenzo was Rand van mening dat het bereiken van persoonlijk geluk het morele doel is van het leven van ieder individu - dat ieder mens de doelen en waarden moet nastreven die zijn leven met blijdschap zullen vullen, terwijl hij de rechten van anderen om hetzelfde te doen moet respecteren. Dit integreert perfect met het recht op het nastreven van geluk. Rand identificeerde en definieerde verschillende basisdeugden om mensen te helpen volledig te leven en geluk te bereiken.8
Een daarvan is de deugd van onafhankelijkheid - de verplichting om voor zichzelf te denken, je eigen oordeel te vormen, en te leven naar het werk van je eigen geest.9
Rand toonde aan dat onafhankelijkheid in contrast staat met zowel "tweedehandsheid" - het aan anderen vragen wat men moet denken of wat men moet waarderen - als "parasitisme" of de "aanspraakmentaliteit" - het verwachten dat anderen de goederen en diensten leveren die men nodig heeft om te leven.
Terwijl de stichters vochten voor de politieke onafhankelijkheid van de Amerikanen en deze tot stand brachten, toonde Rand aan dat persoonlijke onafhankelijkheid, een kernbeginsel van de Amerikaanse manier van leven, moreel goed is.
In termen van onafhankelijk denken benadrukte Rand: "Je verstand is je enige rechter over de waarheid - en als anderen het niet eens zijn met jouw oordeel, is de werkelijkheid het hof van laatste beroep."10
“Het brein is een attribuut van het individu. Er bestaat niet zoiets als een collectief brein. Er bestaat niet zoiets als een collectieve gedachte. Een akkoord bereikt door een groep mensen is slechts een compromis of een gemiddelde getrokken uit vele individuele gedachten. Het is een secundair gevolg. De primaire handeling - het proces van redeneren - moet door ieder mens alleen worden verricht.”11
Veel mensen in Amerika zijn onafhankelijke denkers, zelfs als zij de deugd nog nooit op deze manier hebben horen uitspreken. En velen leven van het werk van hun eigen geest, wat het andere aspect is van onafhankelijkheid - en ook de essentie van een andere diep Amerikaanse deugd in Rand's moraal: productiviteit.
Productiviteit is de verplichting om goederen of diensten te produceren om iemands leven en geluk te ondersteunen of te bevorderen.12 Het is de deugd om rijkdom te scheppen of geld te verdienen.
Terwijl andere morele codes het scheppen van rijkdom of het verdienen van geld als slecht of moreel verdacht beschouwen, beschouwde Rand het scheppen van rijkdom als zeer deugdzaam. Sterker nog, ze vierde het feit dat Amerikanen de uitdrukking "geld te maken" hadden uitgevonden:
“Als je me vraagt om de meest trotse onderscheiding van de Amerikanen te noemen, zou ik - omdat het alle andere bevat - kiezen voor het feit dat zij de mensen waren die de uitdrukking “geld te maken" hebben uitgevonden. Geen enkele andere taal of natie had deze woorden ooit eerder gebruikt; de mensen hadden rijkdom altijd beschouwd als een statische hoeveelheid die moest worden gegrepen, gebedeld, geërfd, gedeeld, geplunderd of verkregen als een gunst. Amerikanen waren de eersten die begrepen dat rijkdom gecreëerd moet worden.” 13
Scheppers van rijkdom, in Rand's visie, zijn helden. Zij leveren de goederen die het menselijk leven ondersteunen en menselijk geluk mogelijk maken. Maar scheppers van rijkdom worden vaak behandeld als schurken, en Rand zag dit als obsceen onrechtvaardig. In haar ogen verdienen mannen en vrouwen die de waarden creëren die ons leven ondersteunen, verbeteren en verrijken onze bewondering, dankbaarheid en lof.
Wat kan er Amerikaanser zijn dan dat?
Rand zag niet alleen het scheppen van rijkdom als deugdzaam, maar ook handel als deugdzaam. En, wat belangrijk is, zij beschouwde deze deugd niet als beperkt tot materiële goederen. Ze liet zien dat het ook van toepassing is op spirituele waarden. "Het principe van handel," zoals zij het uitdrukte, "is het enige rationele ethische principe voor alle menselijke relaties, persoonlijk en sociaal, privé en publiek, spiritueel en materieel."
“Een handelaar is een man die verdient wat hij krijgt en niet het onverdiende geeft of neemt. Hij behandelt de mensen niet als meesters of slaven, maar als onafhankelijke gelijken. Hij handelt met de mensen door middel van een vrije, vrijwillige, ongedwongen uitwisseling - een uitwisseling die beide partijen ten goede komt door hun eigen onafhankelijk oordeel. Een handelaar verwacht niet betaald te worden voor zijn tekortkomingen, alleen voor zijn prestaties. Hij wentelt de last van zijn mislukkingen niet af op anderen, en hij hypothekeert zijn leven niet aan de mislukkingen van anderen.
In geestelijke kwesties - (met "geestelijk" bedoel ik: "betrekking hebbend op het bewustzijn van de mens") - is het medium van uitwisseling verschillend, maar het principe is hetzelfde. Liefde, vriendschap, respect, bewondering zijn de emotionele reactie van de een op de deugden van de ander, de geestelijke betaling die gegeven wordt in ruil voor het persoonlijke, egoïstische plezier dat de een ontleent aan de deugden van het karakter van de ander.”14
Een andere fundamentele en diep Amerikaanse deugd in Rands moraal is rechtvaardigheid: de verplichting om mensen rationeel te beoordelen - volgens de beschikbare en relevante feiten - en hen dienovereenkomstig te behandelen, zoals zij het verdienen behandeld te worden.15
Of we nu iemand beoordelen voor een zakenpartnerschap of recreatieve activiteiten, vriendschap of romantiek, een babysitbaantje of een politieke functie, we moeten mensen beoordelen, en we moeten ze rationeel beoordelen. "Het voorschrift: 'Oordeelt niet, opdat gij niet geoordeeld wordt'," schreef Rand, "is een abdicatie van morele verantwoordelijkheid... Het morele principe dat we in deze kwestie moeten aannemen, is: 'Oordeel, en wees bereid om beoordeeld te worden'":
“Niets kan een cultuur of het karakter van een mens zo grondig corrumperen en desintegreren als het voorschrift van moreel agnosticisme, het idee dat men nooit een moreel oordeel over anderen moet vellen, dat men moreel tolerant moet zijn ten opzichte van alles, dat het goede eruit bestaat om nooit onderscheid te maken tussen goed en kwaad.
Het is duidelijk wie profiteert en wie verliest bij zo'n voorschrift. Het is geen rechtvaardigheid of gelijke behandeling die u aan de mensen verleent wanneer u zich onthoudt van het in gelijke mate loven van de deugden van de mensen en het veroordelen van de ondeugden van de mensen. Wanneer uw onpartijdige houding in feite verklaart dat noch de goeden noch de kwaden iets van u mogen verwachten - wie verraadt u dan en wie moedigt u dan aan?”16
Rand erkende dat slechts één soort mens iets te vrezen heeft van een moreel oordeel. De rest van ons kan er alleen maar van profiteren.
Rand's opvatting van rechtvaardigheid is vooral nuttig voor het verdedigen van goede mensen, bedrijven en instituten wanneer ze worden aangevallen - zoals tegenwoordig vaak gebeurt door de zogenaamde "woke". Natuurlijk is het ook belangrijk om slechte mensen te veroordelen. Maar de belangrijkste toepassing van deze deugd is het erkennen en verdedigen van de goeden. Zij zijn de denkers, de producenten, de scheppers van levens bevorderende waarden. Zij ondersteunen het menselijk leven en geluk. De voornaamste zorg van rechtvaardigheid is dus dat zij dienovereenkomstig worden behandeld.
De laatste deugd in Rand's moraliteit die ik in dit korte overzicht zal noemen is integriteit. Rand zag integriteit niet slechts als "handelen naar je overtuigingen", maar als het vasthouden aan rationele principes en waarden die je leven werkelijk ondersteunen en verbeteren.17 Volgens deze opvatting waren de kapers van 9/11 bijvoorbeeld niet integer, hoewel zij handelden naar hun op geloof gebaseerde overtuigingen; in plaats daarvan verraadden zij alles wat waar en goed is door irrationeel te handelen en het land aan te vallen dat in essentie staat voor wat waar en goed is - vrijheid, individuele rechten, individualisme, onafhankelijk denken, het scheppen van welvaart, rechtvaardigheid en het genieten van het leven.
Een integer mens denkt na over zijn leven en zijn waarden. Hij vormt zijn overtuigingen door middel van de rede. Hij ordent zijn waarden in overeenstemming met hun relatieve belang voor zijn leven en geluk, en hij handhaaft of streeft ze dienovereenkomstig na.
Hij denkt bijvoorbeeld na over het belang van zijn carrière, zijn gezondheid, zijn vriendschappen, romantiek, recreatieve activiteiten en vrijheid - en hij besteedt zijn tijd, energie en geld dienovereenkomstig, om ten volle te leven en zijn geluk te maximaliseren. Anders gezegd, hij geeft nooit grotere waarden op omwille van kleinere waarden of non-waarden (zoals tweeënzeventig maagden in een vermeend hiernamaals). Hij kan een waarde inruilen voor iets groters of belangrijkers voor zijn leven en geluk (bijv. geld inruilen voor danslessen). Hij kan een bepaalde waarde opgeven ten gunste van een waarde die zijn leven meer ten goede komt (bv. afzien van een Ferrari om zijn kind naar een goede school te sturen). Maar hij geeft nooit opzettelijk iets op dat belangrijker is voor zijn leven en geluk omwille van iets dat minder belangrijk is. Hij pleegt nooit een offer.
Een integer mens neemt zijn waarden serieus, en hij handhaaft ze en streeft ze na. Hij zorgt goed voor zichzelf. Hij helpt zijn vrienden en geliefden wanneer hij denkt dat hulp gerechtvaardigd is. Hij streeft ernaar om van zijn leven het beste en gelukkigste leven te maken dat het kan zijn, door zijn waarden te integreren in een harmonieus geheel.
En zijn waarden kunnen verder reiken dan zijn gewone activiteiten en de mensen die hij kent. Als hij tijd, geld of energie over heeft, geeft hij misschien aan een goed doel of doet hij vrijwilligerswerk om een bepaald doel te helpen dat hem aan het hart ligt. In een dergelijk geval integreert het verlenen van hulp zich met zijn eigen interesses; zo voegt het spirituele waarde toe aan zijn leven. Hij krijgt de voldoening te weten dat hij mensen of een goed doel heeft geholpen die hij wilde helpen - en dat hij het zich kon veroorloven hen te helpen vanwege zijn productiviteit. In Rand's opvatting van integriteit is zelfs "het op je nemen van een moeilijke taak om anderen te helpen - wanneer dat samenvalt met je eigen belangen - heel juist. Sterker nog, dat is heroïsch."18
Ook hier kunnen we zien dat Rand's moraliteit diep Amerikaans is. Dit is in wezen hoe rationele Amerikanen beslissen wanneer ze anderen helpen en hoeveel hulp ze geven: Ze vragen zich af of ze het zich kunnen veroorloven, en ze vragen zich af welke doelen het belangrijkst voor hen zijn op basis van hun waarden. Gezien hoe productief, welwillend en vrijgevig veel Amerikanen zijn, is het geen verrassing dat ze elk jaar enorme sommen geld aan goede doelen geven. In 2020 gaven de Amerikanen 471 miljard dollar aan liefdadigheid - meer per hoofd van de bevolking dan enig ander land op de planeet.19
Natuurlijk is de liefdadigheid die Amerikanen geven slechts een druppel op een gloeiende plaat in vergelijking met de immense waarde van de producten en diensten die zij creëren en verkopen. Door op de Amerikaanse manier te leven - door onafhankelijk te zijn, voor zichzelf te denken, productief te zijn, geld te verdienen, waarde voor waarde te ruilen, mensen rechtvaardig te behandelen, geluk na te streven en van hun leven te houden - overladen de Amerikanen zichzelf, hun mede-Amerikanen en de wereld in het algemeen met waarden en rijkdom die het leven dienen.
Ayn Rand's moraliteit beschouwt dit alles als uiterst deugdzaam.
Echte Amerikanen, oprechte Amerikanen - niet degenen die alleen maar hier wonen, maar individuen waar ook ter wereld die op de Amerikaanse manier leven - zijn geweldige mensen. En zij verdienen een morele code die hun prachtige manier van leven ondersteunt, een code die het principe van individuele rechten grondvest op de feiten van de werkelijkheid, een code die een leidraad biedt voor het nastreven en bereiken van geluk, een code die hen in staat stelt het grootste land ter wereld te verdedigen tegen barbaren die het willen vernietigen.
Die morele code is de Objectivistische ethiek van Ayn Rand, die zij omschreef als "het filosofisch uitgewerkte bewijs van wat de Founding Fathers in de Onafhankelijkheidsverklaring impliceerden."20
Laten we het omarmen.
Heeft het betreffende artikel waarde voor u gehad? Meld je aan voor 1 van onze leesclubs om dit soort artikelen te bespreken, meld je aan voor onze nieuwsbrief zodat je geen nieuwe artikelen zult missen of overweeg een abonnement te nemen op The Objective Standard, zodat u kunt profiteren van een uitgebreide verzameling van waardevolle artikelen.
Eindnoten
1. Another reason is that government schools and “progressive” education have rendered many Americans ignorant of history. But that’s a subject for another day.
2. Jeremy Bentham, quoted in Sidney Hook, The Paradoxes of Freedom (Berkeley: University of California Press, 1962), 8; Pannomialx3x3 Fragments, Chap. 3, https://www.laits.utexas.edu/poltheory/bentham/pannomial/pannomial.c03.html.
3. Alasdair MacIntyre, After Virtue, 2nd ed. (Notre Dame, IN: University of Notre Dame Press, 1984), 69.
4. See Ayn Rand’s essay, “Man’s Rights,” in The Virtue of Selfishness (New York: Signet, 1964); see also my article, “Ayn Rand’s Theory of Rights: The Moral Foundation of a Free Society,” The Objective Standard, 6, no. 3 (Fall 2011).
5. All such force involves related and less direct consequences, too, but the point here is that force comes in degrees.
6. Rand, “Racism,” in The Virtue of Selfishness, 147.
7. Ayn Rand, “America’s Persecuted Minority: Big Business,” in Capitalism: The Unknown Ideal (New York: Signet, 1967), 61.
8. For Rand’s proof of life as the standard of value, see “The Objectivist Ethics” in The Virtue of Selfishness. See also my essay, “Secular, Objective Morality: Look and See,” The Objective Standard, 12, no. 2 (Summer 2017).
9. See Rand, “The Objectivist Ethics.”
10. Ayn Rand, “This is John Galt Speaking,” in For the New Intellectual (New York: Signet, 1961), 126.
11. Rand, “The Soul of an Individualist,” in For the New Intellectual, 78–79.
12. See Leonard Peikoff, Objectivism: The Philosophy of Ayn Rand (New York: Meridian, 1993), 292.
13. Rand, “The Meaning of Money,” in For the New Intellectual, 94. Americans may not have created the phrase “to make money.” The phrase “make money” (sans the “to”) appears twice in Shakespeare’s Othello. But the context and meaning there were entirely different.
14. Rand, “The Objectivist Ethics,” 34–35.
15. See Peikoff, Objectivism, 276.
16. Rand, “How Does One Lead a Rational Life in an Irrational Society,” in The Virtue of Selfishness, 82.
17. See Peikoff, Objectivism, 259.
18. From an interview with Michael Jackson, KNX radio, January 4, 1966, https://youtu.be/bdp4qiPY08s, emphasis added.
19. “Giving USA 2021: In a year of unprecedented events and challenges, charitable giving reached a record $471.44 billion in 2020,” June 15, 2021, https://philanthropynetwork.org/news/giving-usa-2021-year-unprecedented-events-and-challenges-charitable-giving-reached-record-47144; CAF World Giving Index, 10th ed., October, 2019, https://www.cafonline.org/docs/default-source/about-us-publications/caf_wgi_10th_edition_report_2712a_web_101019.pdf.
20. Ayn Rand, Ayn Rand Answers: The Best of Her Q & A, edited by Robert Mayhew (New York: New American Library, 2005), 47.